«Άστο μωρέ, θα πεινάσει και κάποια στιγμή θα φάει»
Πόσες φορές έχουμε πει και ακούσει την παραπάνω φράση… Κάποιες φορές, το παιδί μπορεί όντως να φάει και η έκβαση να είναι θετική. Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιες περιπτώσεις παιδιών (και δεν είναι λίγες!) που δεν θα φάνε, ούτε μετά από 1 μέρα αλλά ούτε και μετά από 5 μέρες αν δεν τους δώσει ο γονιός την επιθυμητή τροφή. Το αποτέλεσμα; Οι γονείς με ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα άγχους, εντάσεις, σχόλια από άτομα εκτός της οικογένειας του τύπου «Μα γιατί απλά δεν το ταΐζεις το παιδί;», «Το έχεις κακομάθει!», και ένα παιδί που στην ουσία υποσιτίζεται και δεν λαμβάνει τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται για να αναπτυχθεί.
Η πραγματικότητα είναι πως πολλά παιδιά, είτε λόγω παθολογικών αιτιών (π.χ. προωρότητα) είτε λόγω δυσκολιών στις στοματικές κινήσεις ή στην αισθητηριακή επεξεργασία, εμφανίζουν προβληματική σίτιση. Οι picky eaters (επιλεκτική σίτιση) και η δυσκολίες στη σίτιση, μπορούν να εμφανιστούν με μία ή και περισσότερες συμπεριφορές από τις παρακάτω:
- Πνίγεται συχνά ή βήχει κατά τη διάρκεια του γεύματος
- Μετά τους 6 μήνες ζωής ενός μωρού, το γνωστό σε όλους gagging είναι σύνηθες όταν αυτό έρχεται σε επαφή με στερεές τροφές ή νέες τροφές για πρώτη φορά. Ωστόσο, αν παραμένει για μεγάλο διάστημα το gagging ή το παιδί βήχει για να βγάλει κάποια τροφή, είναι καμπανάκι πως ίσως δεν έχει τις κατάλληλες δεξιότητες για να μασήσει.
- Τρώει λιγότερο από 20 τροφές συνολικά
- Εννοώντας, τρώει ΜΟΝΟ πατάτες τηγανιτές, γλειφιτζούρι με γεύση φράουλα, τυρί φέτα, ντομάτα, γιαούρτι με γεύση μπισκότο και γάλα – τίποτα άλλο, κάθε μέρα. Παιδιά που αποκλείουν ολόκληρες διατροφικές κατηγορίες (π.χ. καθόλου φρούτα ή/και λαχανικά, τίποτα πράσινο, κ.ά.).
- Η ώρα του γεύματος προκαλεί ιδιαίτερο stress στην οικογένειά σας – το παιδί τρώει ξεχωριστά
- Στην ελληνική οικογένεια, το φαγητό είναι ιεροτελεστία και η έννοια του «γευματίζω με τους αγαπημένους μου» μπορεί να προκαλέσει σημαντικό άγχος και πίεση όταν αυτό δεν επιτυγχάνεται τόσο αβίαστα όσο σε άλλες οικογένειες. Σε μία προσπάθεια λοιπόν να αποφύγει ο γονέας τις εντάσεις, απομονώνει το παιδί σε άλλο χώρο, του ετοιμάζει ξεχωριστό φαγητό, τρώει διαφορετικές ώρες.
- Του/ της αρέσει να τρώει μόνο συγκεκριμένες μάρκες φαγητών ή φαγητά που είναι πάντοτε κατασκευασμένα με τον ίδιο τρόπο (όψη, θερμοκρασία, κ.ά.)
- Τρελαίνεται για μπισκότα μάρκας Α μα δεν μπορεί να ανεχτεί ούτε να κοιτάξει ακριβώς τα ίδια (φαινομενικά) μπισκότα μάρκας Β.
- Δεν δέχεται να φάει τροφές που είναι σκληρές (λ.χ. κρέας, ωμά λαχανικά, κ.ά.)
- Το σύνηθες είναι τα παιδιά που έχουν ολοκληρώσει το 1ο έτος της ζωής τους, η μετάβαση στις στερεές τροφές έχει ολοκληρωθεί. Ωστόσο, παρατηρείται
- Το βάρος του είναι λιγότερο σε σχέση με το αναμενόμενο για την ηλικία του/της
- Οι δυσκολίες σίτισης του παιδιού είναι τόσο μεγάλες που επηρεάζουν τις καμπύλες ανάπτυξής του (ύψος και βάρος).
- Σταματάει ξαφνικά να τρώει φαγητά που παλαιότερα του άρεσαν
- Μας απασχολεί όταν το παιδί σταματήσει πολλές τροφές και περιορίσει το ρεπερτόριο σίτισής του – εάν το παιδί σταματήσει 1-2 τροφές ξαφνικά και εισάγει κάποιες άλλες, δεν αποτελεί σημάδι προβληματικής σίτισης.
- Δυσκολεύεται να εξερευνήσει φαγητά με όλες τις αισθήσεις (να τα πιάσει, να τα κοιτάξει, να τα μυρίσει)
- Δεν ανέχεται να το πιάσει, δεν ανέχεται να τον αγγίξει κανείς με κάποιο φαγητό. Και μόνο στη μυρωδιά του μπορεί να κάνει gagging (δεν μιλάμε βέβαια για κουνουπίδι!).
- Κλαίει ή κάνει tantrum όταν δει καινούργιο φαγητό στο πιάτο του
- Με χαρά ο γονέας δείχνει στο παιδί μία νέα τροφή, την έχει κόψει έτσι ώστε να μοιάζει με χαμογελαστή φατσούλα – μάταια όμως! Το παιδί αρχίζει να ουρλιάζει γιατί πρώτη φορά είδε στο πιάτο του ελιές.
Αν το παιδί σας εκδηλώνει έστω και 1 συμπεριφορά από τις παραπάνω για διάστημα μεγαλύτερο των 2 εβδομάδων, συμβουλευτείτε άμεσα έναν ειδικό, εξειδικευμένο στη σίτιση, (εργοθεραπευτή, λογοθεραπευτή, κ.ά).
Πηγή: psychomotor-athens.gr