Το να βοηθήσουμε ένα παιδί που είναι ιδιαίτερα επιλεκτικό με το φαγητό του και κάνει επιλεκτική σίτιση, να διευρύνει το διαιτολόγιό του δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αλλά σίγουρα αυτό είναι κάτι που το γνωρίζετε ήδη.
Τι επηρεάζει τη διατροφή ενός παιδιού;
Το πώς συμπεριφερόμαστε και αντιδράμε και το τι λέμε έχει άμεσο αντίκτυπο στο πώς τρώει και τι τρώει ένα παιδί. Μία θετική αντίδραση μπορεί να εμπνεύσει ένα παιδί να δοκιμάσει κάτι νέο, ενώ ένα αρνητικό σχόλιο να το αποθαρρύνει.
Ήρθε ο καιρός όμως να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες με το φαγητό.
Τι λέτε να ξεκινήσουμε από κάποια DOS & DONTS στην επιλεκτική σίτιση;
1. Αντί να πεις:
«Φάε μία μπουκιά για μένα./ Αν δεν το φας θα θυμώσω./ Εσένα σου αρέσει ο αρακάς».
Φράσεις όπως αυτές μπορεί να ασκήσουν πίεση στο παιδί και να συνδέσει τελικά το φαγητό με την αποδοχή και την αγάπη σας. Η πίεση μπορεί να αυξήσει το άγχος, το οποίο μπορεί να μειώσει την όρεξη για φαγητό.
Δοκίμασε να πεις:
«Το ροδάκινο είναι γλυκό σαν την μπανάνα./ Αυτές οι φράουλες είναι σαν αυτές που βάζουμε στο γιαούρτι σου./ Ο αρακάς είναι πολύ μαλακός».
Οι φράσεις σχετικά με τις αισθητηριακές ιδιότητες ενός φαγητού κεντρίζουν το ενδιαφέρον ενός παιδιού και το βοηθούν να κάνει συσχετίσεις. Επειδή πολλά παιδιά φοβούνται να δοκιμάσουν νέα τρόφιμα, η δημιουργία συσχετισμών βοηθά το φαγητό να φαίνεται πιο οικείο και μπορεί να αυξήσει το κίνητρο για δοκιμή νέων τροφίμων.
2. Αντί να πεις:
«Πρέπει να δοκιμάσεις ό,τι έχει το πιάτο σου, πριν σηκωθείς από το τραπέζι».
Φράσεις όπως αυτή μαθαίνουν στο παιδί ότι δεν είναι υπεύθυνο για ό,τι συμβαίνει στο στόμα του. Επιτρέψτε στο παιδί να αποφασίζει εκείνο για την ποσότητα φαγητού που θα καταναλώσει.
Δοκίμασε να πεις: «Αν δεν θέλεις να φας τις πατάτες, μπορείς να τις βάλεις σε αυτό εδώ το πιάτο».
Δώστε την ευκαιρία στο παιδί να βάλει ό,τι δεν θέλει να φάει σε ένα άλλο πιάτο. Έτσι, το ενθαρρύνετε να ασχοληθεί με τη διαδικασία του φαγητού χωρίς να αισθανθεί πίεση.
3. Αντί να πεις: «Τι θα ήθελες να φας για απογευματινό;»
Ερωτήσεις όπως αυτές φέρνουν το παιδί αντιμέτωπο με τόσες πολλές επιλογές με αποτέλεσμα στο τέλος να μην ξέρει τι να επιλέξει ή να επιλέξει κάτι που δεν είναι διαθέσιμο.
Δοκίμασε να πεις: «Θα ήθελες να βάλεις αχλάδι ή μήλο στο γιαούρτι για απογευματινό;»
Επιλογές όπως αυτές κάνουν το παιδί σας να αισθάνεται ότι έχει τον έλεγχο, χωρίς να καταπιέζεται. Προσφέροντας δύο παρόμοιες επιλογές, εξακολουθείτε να διασφαλίζετε ότι τα γεύματα είναι θρεπτικά.
4. Αντί να πεις: «Τα μεγάλα παιδιά τρώνε όλα τα λαχανικά τους./ Ο αδερφός σου έφαγε όλο το φαγητό του./ Φάε μια τελευταία μπουκιά πριν σηκωθείς από το τραπέζι».
Φράσεις όπως αυτές πιέζουν το παιδί σας, συνδέουν το φαγητό με την αυτοεκτίμηση, υποδηλώνουν ότι μπορεί να προτιμάται ένα άλλο παιδί και του διδάσκουν να αγνοεί την αίσθηση της πείνας και της πληρότητας. Τα αδέλφια μπορεί να είναι υπέροχα πρότυπα για θετικές διατροφικές συμπεριφορές, αλλά είναι παράλογο να περιμένουμε ότι δύο παιδιά θα έχουν την ίδια όρεξη, γεύσεις ή διατροφικές συνήθειες.
Δοκίμασε να πεις: «Πώς νιώθει η κοιλίτσα σου; Είναι χορτάτη ή όχι;/ Είναι εντάξει αν δες θέλεις να φας άλλο./ Αν έχεις τελειώσει μπορείς να βάλεις το πιάτο σου στο νεροχύτη. Σύντομα θα έρθει η ώρα του απογευματινού».
Τέτοιες φράσεις ενθαρρύνουν το παιδί σας να καταλάβει πώς αισθάνεται το σώμα του. Επίσης το ενημερώνουν ότι σύντομα έρχεται μια άλλη ευκαιρία. Αυτό θα βοηθήσει το παιδί να νιώσει ασφάλεια και φροντίδα.
5. Αντί να πεις: «Τι θέλεις να σου φτιάξω αφού δεν σου αρέσει το φαγητό;/ Μαγείρεψα κοτόπουλο, αλλά αν δεν σου αρέσει μπορώ να μαγειρέψω το αγαπημένο σου παστίτσιο».
Φράσεις όπως αυτές δείχνουν στο παιδί σας ότι δεν χρειάζεται να δοκιμάσει νέα τρόφιμα και ότι θα ανταποκριθείτε στις προτιμήσεις του. Η προσφορά να φτιάξετε ένα ξεχωριστό γεύμα μόνο για αυτό ενισχύει την επιλεκτική συμπερηφορά και του δίνει την εξουσία να αποφασίζει τι σερβίρεται και πότε.
Δοκίμασε να πεις: «Σήμερα έχουμε κοτόπουλο για μεσημεριανό./ Συγγνώμη που δεν σου αρέσει το φαγητό σήμερα. Μπορούμε να φτιάξουμε παστίτσιο την Παρασκευή».
Φράσεις όπως αυτές ενισχύουν τον καταμερισμό της ευθύνης, όπου εσείς αποφασίζετε τι θα σερβιριστεί και το παιδί σας αποφασίζει εάν και πόσο θα φάει.
6. Αντί να πεις: «Τα μεγάλα παιδιά δεν παίζουν με το φαγητό τους».
Φράσεις όπως αυτές αποθαρρύνουν το παιδί να εξερευνήσει το φαγητό και να γνωρίσει τις αισθητηριακές του ιδιότητες. Το foodplay (παιχνίδι με το φαγητό) προετοιμάζει ένα παιδί να φάει.
Δοκίμασε να πεις: «Τι λες να φτιάξουμε ένα λιοντάρι με το κρέας; Μπορούμε να βάλουμε και μαρούλι για δέντρα».
Φράσεις όπως αυτές ενθαρρύνουν το παιδί σας να αγγίξει και να μυρίσει (και ίσως ακόμη και να γευτεί!) νέα τρόφιμα. Όσο περισσότερες φορές έρχεται ένα παιδί σε επαφή με το φαγητό, τόσο πιο πιθανό είναι να το φάει.
Τι άλλο χρειάζεται να γνωρίζετε για την επιλεκτική σίτιση;
Να θυμάστε πάντα να αντιδράτε θετικά στις αρνητικές αντιδράσεις των παιδιών σας. Ο ρόλος του γονιού μας φέρνει αντιμέτωπους με πολλά άγχη ταυτόχρονα. Ας μετριάσουμε τουλάχιστον το άγχος του φαγητού, αφήνοντας το παιδί να παίρνει πρωτοβουλίες και να είναι εκείνο υπεύθυνο για την σίτιση του, πάντα με την επίβλεψη του φροντιστή του.
Πηγή: projectparenting.gr