Η κύηση και η γέννηση ενός παιδιού αποτελούν το πιο όμορφο γεγονός της ζωής μας και το όνειρο κάθε νέου ζευγαριού. Ένα όνειρο που περνά μέσα απ’ όλα τα όμορφα συναισθήματα και γεγονότα που προσφέρουν τη συγκίνηση, τη χαρά, την ευτυχία και την ολοκλήρωση. Η φυσιολογική αναμενόμενη εξέλιξη μιας κύησης όμως πολλές φορές δεν ολοκληρώνεται, δεν δίνεται δηλαδή ο απαιτούμενος χρόνος των 40 εβδομάδων για την ενδομήτρια δημιουργία και ολοκλήρωση ενός παιδιού, έτσι που όταν γεννηθεί να διαθέτει την ωριμότητα για μια ομαλή μετάβαση στο νέο εξωμήτριο περιβάλλον. Έχουμε επομένως τη γέννηση ενός πρόωρου μωρού, που ενώ ανατομικά είναι ένας ολοκληρωμένος οργανισμός λειτουργικά υπολείπεται.
Επιδημιολογικά δεδομένα προωρότητας
Γιατί σήμερα η ιατρική κοινότητα αλλά και η κοινωνία ευρύτερα ανησυχούν περισσότερο;
1. Τα επιδημιολογικά δεδομένα για τη συχνότητα της προωρότητας παρουσιάζουν μια συνεχή αύξηση τις τελευταίες δεκαετίες. Έτσι ενώ στα τέλη του περασμένου αιώνα μιλούσαμε για μια συχνότητα της τάξης του 6-7% επί του συνόλου των γεννήσεων, σήμερα μιλάμε για 12-13% στην Ευρώπη και 18-20% στην Αμερική όπου τηρούνται πειστικότερα τα αρχεία. Δηλαδή στα 10 μωρά που γεννιούνται τα 1-2 είναι πρόωρα ή αν μιλήσουμε με απόλυτους αριθμούς κάθε χρόνο γεννιούνται σ’ όλο τον κόσμο 15.000.000 πρόωρα νεογνά από τα οποία 500.000 γεννιούνται στην Ευρώπη και 1000 στην Κύπρο. Οι βασικές νοσολογικές οντότητες που προκαλούν τον πρόωρο τοκετό είναι σταθερές διαχρονικά γνωστές και άγνωστες.
Το ερώτημα που πλανάται είναι γιατί αυτή η συνεχιζόμενη αύξηση της προωρότητας, που φτάνει τα όρια μιας επιδημίας; Πιθανές ερμηνείες όπως, οι προσωπικές ή ιατρικές επιλογές ή παρεμβάσεις, η αλλαγή του τρόπου ζωής μας με όλες τις εργασιακές και κοινωνικές αλλαγές, οι αλλαγές του περιβάλλοντός μας και όλα όσα συμβαίνουν στον πλανήτη μας, που ενδεχομένως να τροχοδρομούν ακόμη και επιγενετικές αλλαγές στο DNA μας και κατ’ επέκταση των βιολογικών μας ρυθμών και κύκλων ζωής, μπορεί να απαντούν μερικώς σ’ αυτό που συμβαίνει.
2. Η εξέλιξη της ιατρικής γνώσης και τεχνολογίας δίνει την ευχέρεια για κατακόρυφη μείωση της θνησιμότητας των πρόωρων μωρών και ίσως αυτό να δίνει μεγάλη ευχέρεια στις επιλογές για λύση προβλημάτων με αποδοχή την προωρότητα.
Όποιες και αν είναι οι απαντήσεις ένα είναι το δεδομένο, το γεγονός της δημιουργίας μιας μεγάλης κοινωνικής ομάδας πρόωρων μωρών, που χρίζουν ειδικής αντιμετώπισης και φροντίδας αμέσως μετά τη γέννηση, μακροχρόνια και ενδεχομένως διά βίου. Στον τόπο μας η οικογένεια κατά κύριο λόγο είναι αυτή που επωμίζεται το βάρος της αντιμετώπισης και της ευθύνης αυτού του γεγονότος, με σχεδόν όλο το κόστος και κοινωνικό και οικονομικό.
Επαπειλούμενος πρόωρος τοκετός και γονείς
Η διαπίστωση από το γιατρό ότι υπάρχει πρόβλημα επαπειλούμενου πρόωρου τοκετού χρίζει ειδικής αντιμετώπισης και ενημέρωσης των γονέων.
1. Μια τέτοια είδηση, που διακόπτει μια όμορφη ομαλή συναισθηματικά πορεία μιας κύησης δημιουργεί εντονότατο stress και ψυχολογική αναστάτωση.
2. Δημιουργεί πολλά ερωτήματα στους γονείς τα οποία πρέπει να απαντηθούν ορθολογιστικά από τους θεράποντες ιατρούς με αρκετή στήριξη ενδεχομένως και της ψυχολογίας τους.
3. Η προσφυγή των γονέων στο προσφιλές internet για ενημέρωση θα δημιουργήσει μεγαλύτερη αναστάτωση για την ευρύτητα των απόψεων και θέσεων προς το μαύρο ή το άσπρο, γι’ αυτό και η σύγχυση από τη μη ορθολογιστική, εξατομικευμένη ενημέρωση θα περιμπλέξει ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
4. Η κάθε περίπτωση επαπειλούμενου πρόωρου τοκετού είναι ξεχωριστή και δεν μοιάζει με αυτή της γειτόνισσας ή της συγγένισσας.
5. Η σωστή ενημέρωση, φροντίδα και παρακολούθηση της πορείας της κύησης από το θεράποντα ιατρό ή ακόμη καλύτερα από την ομάδα των εμπλεκόμενων ειδικών ιατρών και λειτουργών υγείας θα δώσει τις καλύτερες προοπτικές έκβασης μιας επαπειλούμενης πρόωρης κύησης, θα τονώσει την ψυχολογία του ζεύγους και θα τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν με θετικότητα το γεγονός που τους συμβαίνει.
Ανακοίνωση και εξέλιξη του πρόωρου τοκετού
1. Όσο πλήρης και αν είναι η ενημέρωση των γονέων για τον πρόωρο τοκετό, η αντίληψη των πραγματικών γεγονότων συνειδητοποιείται στην πράξη με τη γέννηση του παιδιού.
2. Η προετοιμασία υποδοχής του πρόωρου ανώριμου μωρού είναι αρκετά διαφορετική από αυτήν του τελειόμηνου. Το πρόωρο μωρό θα χρειαστεί όλα εκείνα που θα υποστηρίξουν τις ζωτικές του λειτουργίες στο όχι και τόσο φιλικό νέο εξωμήτριο περιβάλλον και αυτό θα επιβάλει την απομάκρυνσή του από τη μητέρα του.
3. Η απολείνωση του ομφάλιου λώρου δε σημαίνει την άμεση ανεξαρτησία του νεογέννητου από τη μητέρα του. Το συγκοίτιο μητέρας- παιδιού είναι ακόμη αναγκαίο για την αρμονική προσαρμογή του στο νέο περιβάλλον και η skin to skin επαφή αρκετά ωφέλιμη και για τη μητέρα και για το νεογέννητο.
4. Η αντιμετώπιση αυτή, που συνεπάγεται την απομάκρυνση και τη μεταφορά του πρόωρου νεογέννητου στη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών (ΜΕΝΝ) αλλάζει την ομορφιά του σκηνικού στην αίθουσα τοκετού με αποτέλεσμα την απόγνωση των γονέων, που οδηγεί στις πολλαπλές σκέψεις για την επόμενη μέρα με τα πολλά δυσβάσταχτα ερωτήματα. Βέβαια μπορεί να συμβεί και το χειρότερο, την απώλεια του μωρού στην αίθουσα τοκετού ή γιατί γεννήθηκε νεκρό ή γιατί παρά τις προσπάθειες ανάνηψης δεν έγινε κατορθωτή η επιβίωσή του.
Πώς βλέπουν οι γονείς τον χώρο της Μονάδας Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών;
1. Σαν ύστατη σανίδα σωτηρίας του μωρού τους και θέλουν πιεστικά να πιστέψουν σ’ αυτό, παρ’ όλη τη συναισθηματική φόρτιση απογοήτευσης που σίγουρα αλλάζει πλέον και την ψυχοσύνθεσή τους, τη σκέψη τους, τη συμπεριφορά τους γιατί πλέον βλέπουν πως οι προσπάθειες για την επιβίωση και τη φροντίδα του μωρού τους μεταφέρονται και βρίσκονται σε ξένα χέρια και οι ίδιοι παραμένουν θεατές σ’ όλο αυτό τον αγώνα. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί αισθήματα αδυναμίας, εγκλωβισμού, εγκατάλειψης από πλευράς τους ακόμη πολλές φορές και ενοχή γι’ αυτή την κατάληξη.
2. Η πρώτη εικόνα των γονιών όταν αντικρίζουν το χώρο της ΜΕΝΝ βλέποντας όλα εκείνα τα μηχανήματα, θερμοκοιτίδες, αναπνευστήρες, monitors, την αδιάκοπη κίνηση του προσωπικού που φροντίζουν τα μωρά, τούς προκαλεί ένα αίσθημα αμηχανίας και shock. Ακόμη περισσότερο όταν μέσα σ’ όλο αυτό το σκηνικό εντοπίσουν τον δικό τους άνθρωπο, το μωρό τους, ακίνητο σε μια θερμοκοιτίδα συνδεδεμένο με καλώδια, μηχανήματα, τους προκαλεί ένα αίσθημα φοβίας που θα το προσεγγίσουν θέτοντας και το πρώτο ερώτημα, ‘’αυτό είναι το μωρό μου’’; Το επόμενο μεγάλο βήμα είναι να πλησιάσουν, να ακουμπήσουν και να χαϊδέψουν το μωρό τους. Η πρώτη ανατριχίλα αποδοχής.
Η ζωή του πρόωρου μωρού στη μονάδα δεν είναι εύκολη. Τα προβλήματα που έχει για να αντιμετωπισθούν χρειάζονται τολμηρές, σοβαρές και άμεσες θεραπευτικές παρεμβάσεις με εφαρμογή πρωτοκόλλων χρήσης εξειδικευμένων φαρμάκων αλλά και μηχανημάτων. Η στήριξη της καρδιοαναπνευστικής τους λειτουργίας, που είναι το συχνότερο και σοβαρότερο πρόβλημα αντιμετώπισης για την επιβίωσή τους, περνά διάφορα στάδια λεπτών χειρισμών ρύθμισης μηχανημάτων και φαρμάκων. Η χρήση αυτών των θεραπευτικών πρωτοκόλλων περνά μέσα από ένα “παιγνίδι’’ αυτό του ωφελείν και βλάπτειν, αλλά αναγκαίων για τη διατήρηση των ζωτικών λειτουργιών του μωρού σε φυσιολογικά επίπεδα για να επιβιώσει. Οι αναγκαίες ιατρικές και νοσηλευτικές παρεμβάσεις στο ανοσοκατασταλμένο πρόωρο νεογέννητο δεν είναι άμοιρες επιπλοκών, όπως λοιμώξεις, στρεσσογόνα ερεθίσματα κ.ά. Η αναμενόμενη καλή πορεία και πρόγνωση δεν είναι μονόδρομος, η σοβαρότητα των προβλημάτων κάποτε δεν δίνει την απαιτούμενη επιτυχία στη θεραπεία, με αποτέλεσμα τα δυσάρεστα, όπως επίσης πολλές φορές μια καλή σταθεροποιημένη πορεία ανάρρωσης υφίσταται ανατροπές. Η εκτέλεση των καθηκόντων των λειτουργών υγείας θέλει ατσάλινα νεύρα και εγρήγορση σ’ όλο το 24-ωρο για την ανά πάσα στιγμή άμεση ανταπόκριση στο οποιοδήποτε συμβάν. Επίσης στα καθήκοντα των λειτουργών υγείας της ΜΕΝΝ είναι και η θεραπευτική αντιμετώπιση των γονιών. Η απαιτούμενη σωστή προσέγγιση των γονιών είναι αυτή που θα βοηθήσει τους γονείς να ξεπεράσουν το πρώτο shock και σιγά σιγά να συνειδητοποιήσουν την πραγματικότητα και πώς όλα αυτά που βλέπουν μπροστά τους σαν ξένα είναι το μωρό τους και όλα αυτά που θα βοηθήσουν το μωρό τους να ξεπεράσει τις δύσκολες αυτές στιγμές, πρέπει δηλαδή να κερδηθεί η εμπιστοσύνη των γονιών.
Πώς κερδίζεται η εμπιστοσύνη των γονιών;
Σίγουρα όχι με τη φράση έχετε μας εμπιστοσύνη και θα κάνουμε αυτό που πρέπει για το μωρό σας.
1. Οι γονείς πρέπει να ζήσουν όλο αυτό που τους συμβαίνει, άρα πρέπει να εμπλακούν στη φροντίδα του μωρού τους ως εκεί που αρμόζει.
2. Πρέπει να μπουν διακριτικά στην οικογενειακή ζωή της ΜΕΝΝ, όπου βρίσκεται το μωρό τους, με μοναδικό στόχο τη βοήθεια σ’ αυτή την προσπάθεια.
3. Πρέπει να νιώσουν το χώρο της ΜΕΝΝ ότι είναι το σπίτι του μωρού τους αλλά και εν ολίγοις και δικό τους γιατί έτσι μόνο θα το εκτιμήσουν και θα το σεβαστούν.
4. Πρέπει να ενημερώνονται ανελλιπώς για όλες τις εξελίξεις στην πορεία της υγείας του μωρού τους όσο ευχάριστες ή δυσάρεστες και αν είναι.
5. Για να γίνουν όλα αυτά κατανοητά και αποδεχτά πρέπει να γίνει εκπαίδευση των γονιών για να αποκτήσουν τις βασικές γνώσεις περιποίησης και φροντίδας του μωρού τους ώστε η παρουσία τους να είναι ωφέλιμη, υποβοηθητική και εποικοδομητική.
Η αρμονική αυτή συνύπαρξη στη ΜΕΝΝ ελαχιστοποιεί το stress και των δύο, μωρού και γονιών, με αποτέλεσμα τη γρηγορότερη ανάρρωση του μωρού. Με αυτό τον τρόπο προωθείται παράλληλα και ο μητρικός θηλασμός. Όλα αυτά δημιουργούν θετική ψυχολογία αποδοχής και εμπιστοσύνης. Ο χρόνος παραμονής της οικογένειας στη ΜΕΝΝ αποτελεί μια έντονη περίοδο της ζωής της, με έντονα αισθήματα εύθραυστων ισορροπιών, ανησυχίας, αγωνίας, φόβου και έντονης συναισθηματικής φόρτισης, που θα παραμείνει ανεξίτηλη στη ζωή της, όπως επίσης ανεξίτηλη παραμένει και η εκτίμηση και η αγάπη για όλους τους λειτουργούς υγείας της ΜΕΝΝ που βοήθησαν στις άσχημες, δύσκολες και κρίσιμες στιγμές της ζωής του μωρού τους.
Έξοδος από τη ΜΕΝΝ
Είναι μια πολύ σημαντική στιγμή στην οποιαδήποτε πορεία των πραγμάτων γιατί είναι η στιγμή της αποδέσμευσης, της απαγκίστρωσης από μια εξαρτημένη κατάσταση ζωής.
Από τα 15.000.000 πρόωρα νεογέννητα που παγκόσμια νοσηλεύονται τα 1.000.000 δεν θα τα καταφέρουν να φύγουν με τους γονείς τους, είτε από τις αίθουσες τοκετού είτε από τη ΜΕΝΝ, έτσι η όλη προσπάθεια και ο θρήνος σταματά εδώ αφήνοντας ένα μελανό σημείο στη ζωή τους.
Η πορεία της υγείας των υπόλοιπων 14.000.000 μωρών που θα φύγουν με τους γονείς τους θα έχει μια ευρεία διακύμανση, που καλύπτει όλο το φάσμα ξεκινώντας από μια καλή υγεία που ακουμπά την υγεία ενός τελειόμηνου μωρού μέχρι την κατάσταση μιας υγείας με σοβαρά προβλήματα χρόνιων αναπνευστικών, νευροαναπτυξιακών, αισθητηριακών προβλημάτων και εγκεφαλικής παράλυσης.
Η ευρεία αυτή διακύμανση οφείλεται:
1. Στη σοβαρότερη πρόγνωση και έκβαση που έχουν τα μικρού βάρους γέννησης πρόωρα μωρά (ΒΓ<1500gr), απότοκη της σοβαρότερης ανωριμότητας των διαφόρων οργάνων του, σε σχέση με τη πρόγνωση και εξέλιξη των μεγαλύτερων προώρων (BΓ>1500gr) και οριακών προώρων. Έτσι είναι γνωστός ο βασικότερος κανόνας που λέει ότι όσο πιο μικρής ηλικίας κύησης είναι ένα πρόωρο τόσο περισσότερα και σοβαρότερα προβλήματα έχει να αντιμετωπίσει με χειρότερη πρόγνωση, ενώ τα μεγαλύτερης ηλικίας κύησης πρόωρα παρουσιάζουν λιγότερα και μικρότερα προβλήματα με καλύτερη πρόγνωση.
2. Στη συνύπαρξη και άλλων προβλημάτων κατά την κύηση, όπως η αμνιονίτιδα, η ενδομήτρια υποξεία, η καθυστέρηση στην ενδομήτρια ανάπτυξη, η καλή ή όχι υγεία της μητέρας και του εμβρύου κ.ά.
3. Στην ομαλή ή όχι εξέλιξη του τοκετού.
4. Στη σωστή αντιμετώπιση του πρόωρου μωρού από το πρώτο λεπτό μετά τη γέννηση μέχρι την έξοδο του από τη ΜΕΝΝ.
Πρόγνωση και νοσηρότητα των παιδιών που γεννήθηκαν πρόωρα
Α. Πρόωρα με ηλικία κύησης μεγαλύτερης των 33 εβδομάδων ή με ΒΓ>1500gr
Η πλειονότητα των πρόωρων μωρών με ηλικία κύησης μεγαλύτερης των 33 εβδομάδων, που αυτά ανέρχονται περίπου στα 13.500.000 διεθνώς θα έχουν μια καλή πρόγνωση χωρίς σοβαρά προβλήματα, θα νοσηλευτούν στα νεογνολογικά τμήματα των μαιευτηρίων ή στις ΜΕΝΝ για μικρό χρονικό διάστημα και θα πάρουν εξιτήριο για το σπίτι χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Τα μωρά αυτά μετά την έξοδο και κατά τη βρεφική ηλικία μπορεί να παρουσιάσουν:
1. Διάφορα σιτιστικά προβλήματα και δυσκολίες στο μητρικό θηλασμό
2. Παράταση του ικτέρου
3. Δυσκολίες στη διατήρηση σταθερής θερμοκρασίας με αποτέλεσμα την υποθερμία
4. Έχουν διπλάσια πιθανότητα να παρουσιάσουν το σύνδρομο του αιφνίδιου θανάτου σε σχέση με το τελειόμηνο
5. Έχουν περισσότερες επισκέψεις στο νοσοκομείο, κυρίως λόγω αναπνευστικών προβλημάτων από λοιμώξεις του πνεύμονα (RSV)
6. Μεταγενέστερα στη σχολική περίοδο έχουν σε μεγαλύτερη συχνότητα από τα τελειόμηνα, μικρότερες δυνατότητες μάθησης και αύξηση του κινδύνου για ανάγκη ειδικής εκπαίδευσης
7. Κάποια σοβαρά προβλήματα ή επιπλοκές κατά την αντιμετώπιση και φροντίδα αυτών των μωρών μπορεί να επιδεινώσουν την αναμενόμενη ομαλή πορεία της υγείας τους και η πρόγνωση και νοσηρότητα να ακολουθήσει αυτή των μικρής ηλικίας κύησης πρόωρων νεογνών
Β. Πρόωρα με ηλικία κύησης μικρότερης των 33 εβδομάδων ή με ΒΓ<1500gr
Τα μικρού βάρους γέννησης πρόωρα είναι η πιο ευαίσθητη ομάδα προώρων, που λόγω της σοβαρής ανωριμότητας χρειάζονται μεγάλη προσπάθεια υποστήριξης των ζωτικών λειτουργιών για να επιβιώσουν και συνάμα έχουν σε μεγάλη συχνότητα σοβαρά προβλήματα νοσηρότητας. Το 60% της νεογνικής θνησιμότητας ανήκει σ’ αυτή την ομάδα και από πλευράς νοσηρότητας στην ηλικία των 19 χρόνων το 27% δεν παρουσιάζει κανένα πρόβλημα, το 41% παρουσιάζει ήπια προβλήματα και το 32% μέτρια έως σοβαρά προβλήματα. Το 95% έχει καλή υγεία στο σχολείο και το 24% έχει πτωχή ικανότητα εκπαίδευσης.
Ποια είναι τα προβλήματα που παρουσιάζουν αυτά τα μωρά;
1. Εγκεφαλική παράλυση. Η σημαντικότερη νοσολογική οντότητα που αφορά την εγκεφαλική λειτουργία σαν αποτέλεσμα εγκεφαλικής αιμορραγίας, υποξείας, περικοιλιακής λευκομαλακίας και άλλων δυσμορφιών του εγκεφάλου. ΟΙ κλινικές εκδηλώσεις ποικίλουν και είναι ανάλογες με τη σοβαρότητα της βλάβης που υπέστη ο εγκέφαλος και εκφράζεται σαν ημιπληγία, διπληγία ή τετραπληγία συνοδευόμενη με πνευματική καθυστέρηση. Οι περιπτώσεις αυτές χρίζουν υποστηριχτικής θεραπευτικής αγωγής ξεκινώντας πριν την έξοδό τους από τη ΜΕΝΝ, η οποία περιλαμβάνει φυσιοθεραπεία, λογοθεραπεία, εργοθεραπεία κ.ά. Η βελτίωση με όλη αυτή τη θεραπεία ποικίλλει και η αναπηρία που μένει είναι ανάλογη της σοβαρότητας της εγκεφαλικής παράλυσης.
2. Ήπια εγκεφαλική δυσλειτουργία χωρίς σοβαρές εγκεφαλικές βλάβες που αποδίδονται κυρίως στην ανωριμότητα του εγκεφάλου λόγω προωρότητας, που δίνει καλή υγεία αλλά με προβλήματα υπερκινητικότητας, ελλειμματικής προσοχής και συγκέντρωσης με αποτέλεσμα μειωμένης μαθησιακής επίδοσης στο σχολείο με πιθανή ανάγκη για ειδική εκπαίδευση.
3. Χρόνια αναπνευστικά προβλήματα. Η ανωριμότητα των πνευμόνων με τη νοσολογική ονομασία σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας των πρόωρων νεογνών ή και άλλων παρεμφερών αναπνευστικών προβλημάτων, που για να ξεπεραστούν χρειάζονται διασωλήνωση και χορήγηση μηχανικής υποστήριξης της αναπνοής με αναπνευστήρα, αφήνουν ιστολογικές αλλοιώσεις στη φυσιολογική δομή του πνεύμονα και κατ’ επέκταση μειώνουν τη λειτουργική αναπνευστική επάρκειά του. Σ’ αυτά τα παιδιά αναπτύσσεται βρογχοπνευμονική δυσπλασία, η οποία επιβαρύνει περισσότερο όλες τις ιογενείς ή και μικροβιακές λοιμώξεις του πνεύμονα με αποτέλεσμα συχνές επισκέψεις ή και νοσηλεία στο νοσοκομείο κυρίως στην προσχολική αλλά και σχολική περίοδο.
4. Αισθητηριακές διαταραχές:
α) Βαρηκοΐα (κώφωση). Η βαρηκοΐα είναι πιο συχνή στα πρόωρα και φτάνει το 2-4%,
λόγω της ανωριμότητας αλλά και της επίδρασης διάφορων καταστάσεων όπως της υποξείας, των λοιμώξεων, του ικτέρου, της χρήσης φαρμακευτικών σκευασμάτων κ.ά. Η έγκαιρη θεραπευτική αντιμετώπιση με κοχλιακά μοσχεύματα επιβάλλεται για να μπορέσει έγκαιρα να αναπτυχθεί και η ομιλία.
β) Όραση. Αρκετά συχνή είναι η αμφιβληστροειδοπάθεια της προωρότητας που ταυτίζεται με την προωρότητα και τη χρήση οξυγόνου. Στις σοβαρές περιπτώσεις αποκολλάται ο αμφιβληστροειδής και προκαλείται τύφλωση. Η στενή παρακολούθηση με βυθοσκόπηση και η αντιμετώπιση της αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς έγκαιρα με κρυοπηξία ή ακτίνες laser προλαμβάνει την τύφλωση. Σ’ ένα 4-5% των περιπτώσεων αναπτύσσεται μεταγενέστερα υψηλού βαθμού μυωπία.
5. Ψυχοσωματικές νόσοι – αυτισμός. Παρουσιάζονται σε μεγαλύτερη συχνότητα σε σχέση με τα τελειόμηνα.
6. Ενδοκρινολογικές διαταραχές με αποτέλεσμα την παχυσαρκία και το κοντό ανάστημα είναι επίσης συχνότερες.
7. Το stress στο πρόωρο μωρό κατά την ενδομήτρια αλλά και εξωμήτρια ζωή του από τη φροντίδα του δημιουργεί διαταραχές στο υποθαλαμοϋποφυσιακό άξονα με υπερέκκριση αδρενοκορτικοειδών με πολλαπλές επιπτώσεις της υγείας στην ενήλικη ζωή (Developmental Origins Theory from Prematurity to Adult Disease).
Επίλογος
Όπως είναι αντιληπτό η προωρότητα αποτελεί σήμερα μείζον θέμα ιατρικό, κοινωνικό και οικονομικό. Η αντιμετώπισή του θα πρέπει να ενταχθεί σε ένα εθνικό πρόγραμμα γιατί οι ανάγκες, το κοινωνικό και οικονομικό κόστος είναι τεράστια. Στην Αμερική ο ετήσιος προϋπολογισμός για την αντιμετώπιση της προωρότητας γενικά, φτάνει τα 60.000.000.000 δολάρια και αν θέλουμε να μεταφέρουμε αριθμητικά στην κυπριακή πραγματικότητα για να έχουμε την ίδια ποιότητα φροντίδας αυτός φτάνει τα 60.000.000 δολάρια.
Άρθρο από: Ανδρέας Χατζηδημητρίου, Παιδίατρος Νεογνολόγος
Πηγή: www.paidiatros.com