Αρχικά ο παιγνιοθεραπευτής έρχεται σε επαφή και συνεργάζεται με ανθρώπους που γνωρίζουν και ενδιαφέρονται για το παιδί. Με τον τρόπο αυτό ορίζεται το θεραπευτικό πλαίσιο και δημιουργείται το θεραπευτικό συμβόλαιο ανάλογα με την ανάγκη και το αίτημα που εκφράζεται.
Η καλή συνεργασία και επικοινωνία όσων εμπλέκονται στη ζωή του παιδιού είναι καθοριστικής σημασίας, καθώς συντελούν στην αποτελεσματικότητα της θεραπευτικής διαδικασίας.
Εξίσου σημαντικό είναι να δημιουργηθεί ένα κλίμα συνέπειας και σταθερότητας. Για το λόγο αυτό οι θεραπευτικές συνεδρίες διεξάγονται μία φορά την εβδομάδα, την ίδια μέρα και ώρα και στον ίδιο χώρο.
Η παιγνιοθεραπεία είναι μια διαδικασία απόρρητη και εμπιστευτική, όπου τα προσωπικά θέματα μπορούν να εξερευνηθούν με ασφάλεια.
Ο παιγνιοθεραπευτής μέσα από το συμβολικό χαρακτήρα του παιχνιδιού βοηθά το παιδί να εκφράσει, να κατανοήσει και να δώσει νόημα στις εμπειρίες του και στα δύσκολα συναισθήματά του.
Παράλληλα, το παιδί απελευθερώνεται συναισθηματικά από εντάσεις και κερδίζει ένα πολύτιμο εργαλείο σε έναν κόσμο που οι δυσκολίες δεν εκλείπουν∙ την ψυχική ενδυνάμωση. Η παιγνιοθεραπεία μπορεί να είναι μια βραχυπρόθεσμη προσέγγιση ή μια διαδικασία που διαρκεί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ανάλογα πάντα με τις ανάγκες του κάθε παιδιού.
Για ποιες περιπτώσεις ενδείκνυται η Παιγνιοθεραπεία;
Η παιγνιοθεραπεία είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος θεραπευτικής παρέμβασης για παιδιά που παρουσιάζουν μια ποικιλία δυσκολιών, όπως:
• Παιδιά με συναισθηματικές δυσκολίες ή/και προβλήματα συμπεριφοράς (χαμηλή αυτοέκτιμηση, άγχος, φοβίες, ζήλια, εκρήξεις θυμού, επιθετικότητα, κατάθλιψη, κοινωνική απομόνωση κ.ά.)
• Παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες (έλλειψη προσοχής και συγκέντρωσης, υπερκινητικότητα κ.ά.) ή προβλήματα λόγου (εκλεκτική αλαλία, τραυλισμός κ.ά.)
• Παιδιά που έχουν βιώσει κάποια σημαντική απώλεια (λόγω πένθους, οικογενειακής διάλυσης, διαζυγίου κ.ά.)
• Παιδιά που έχουν βιώσει κάποια δραστική αλλαγή στη ζωή τους (μετανάστευση, απόκτηση νέου μέλους στην οικογένεια κ.ά.)
• Παιδιά που έχουν βιώσει είτε προσωπικά είτε μέσα στην οικογένεια αρρώστια, τραύμα ή αναπηρία
• Παιδιά που έχουν βιώσει ή παραβρεθεί σε περιστατικά οικογενειακής βίας ή κατάχρησης ουσιών
• Παιδιά που έχουν βιώσει κάποια τραυματική εμπειρία (κακοποίηση, παραμέληση κ.ά)
• Παιδιά που παρουσιάζουν διαταραχές στην όρεξη ή στον ύπνο (εφιάλτες, ενούρηση, κ.ά.).