Όλα τα παιδιά και οι έφηβοι χρειάζονται υποστήριξη από τους φροντιστές σε περιόδους στρες και αβεβαιότητας, όπως αυτές που αντιμετωπίζουμε τώρα με την εξάπλωση του κορωνοϊού (COVID-19). Η αντιμετώπιση του άγνωστου, τα κλειστά σχολεία, οι απότομες αλλαγές στις ρουτίνες, η απώλεια των συνδέσεων με τους δασκάλους, τους θεραπευτές και τους φίλους και ο φόβος γύρω από τη μόλυνση του ιού είναι σημαντικές επιβαρύνσεις για όλους. Οι φροντιστές διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο βοηθώντας τα παιδιά και τους νέους να καταλάβουν τις αλλαγές και να επεξεργάζονται τα συναφή συναισθήματά τους. Τα άτομα με Διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές συνήθως –λόγω της ιδιαιτερότητας του τρόπου που λειτουργούν και σκέφτονται- θα χρειαστούν πρόσθετη υποστήριξη για να επεξεργαστούν τη νέα κατάσταση και να προσαρμοστούν στις πολλές αλλαγές.
7 ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ
Οι ακόλουθες 7 στρατηγικές υποστήριξης έχουν σχεδιαστεί για να καλύψουν τις μοναδικές ανάγκες ατόμων με Διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αβεβαιότητας. Ο θεραπευτής και ο φροντιστής θα πρέπει να γνωρίζουν το στυλ μάθησης του παιδιού και τους μηχανισμούς που η επιβοήθηση θα μπορέσει να γίνει πιο αποτελεσματική.
1. Ενίσχυση της κατανόησης
Τα άτομα με Διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές ενδέχεται να έχουν ποικίλα χαμηλά επίπεδα κατανόησης σχετικά με τον ιό COVID-19, τον τρόπο με τον οποίο εξαπλώνεται και τον τρόπο μείωσης του κινδύνου έκθεσης σε αυτόν. Θα πρέπει να εφαρμοστεί για το κάθε παιδί συγκεκριμένη στρατηγική για να δώσετε πρόσθετη σημασία σε αυτό το περίπλοκο σενάριο. Περιγράψτε τον ιό και την τρέχουσα κατάσταση (π.χ. κλείσιμο στο σπίτι, κοινωνική απομάκρυνση) με συγκεκριμένη απλή γλώσσα και όρους και αποφύγετε να διανθίζετε με λέξεις δυσνόητες ή να δίνετε αφηρημένες ή ασαφείς φράσεις που μπορεί να δημιουργήσουν σύγχυση στο παιδί. Από την άλλη, φτιάξτε ημερολόγιο για τις ημέρες που θα διαρκεί η καραντίνα και τι θα κάνετε αυτές τις ημέρες. Φτιάξτε Κοινωνικές Ιστορίες (Social Stories) εξατομικευμένες για το γλωσσικό δυναμικό του παιδιού σας με εικόνες και απλές λέξεις και απλές οδηγίες για τους νέους κανόνες υγιεινής.
2. Παροχή ευκαιριών για έκφραση
Τα παιδιά και έφηβοι με Διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές συχνά έχουν δυσκολία να εκφράσουν λεκτικά το πώς αισθάνονται με τις πολλές και τόσο απρόβλεπτες αλλαγές. Μία προκλητική συμπεριφορά, κρίσεις, άρνηση συμμετοχής σε οικογενειακές δραστηριότητες ή απόσυρση μπορεί απλά να είναι ο τρόπος που ξέρουν να εκφράσουν βαθύτερα αρνητικά συναισθήματά τους όπως ο φόβος τους, η απογοήτευση και η ανησυχία τους. Εξετάστε την παροχή πολλαπλών ευκαιριών για να εκφράσουν όλα τα μέλη της οικογένειάς τα συναισθήματα μαζί και με μεμονωμένες συζητήσεις, γραπτές δραστηριότητες, προβολικά παιχνίδια, βιντεοσκόπηση, επαυξητική εναλλακτική επικοινωνία.
3. Δραστηριότητες αντιμετώπισης και χαλάρωσης
Μία από τις βασικές προτεραιότητες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αβεβαιότητας είναι να υποστηρίξουμε τα άτομα με Διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές να μάθουν να αντιμετωπίζουν την κατάσταση εμπλεκόμενα σε δραστηριότητες αυτό-διαχείρισης, αυτό-φροντίδας και χαλάρωσης. Θα πρέπει να φτιάξουμε ένα ρεπερτόριο στρατηγικών χαλάρωσης και δραστηριοτήτων για την υποστήριξη των πιο ανήσυχων περιόδων τους. Οι θεραπευτές μπορούν να δώσουν εξατομικευμένες οδηγίες που μπορεί να περιλαμβάνουν λίκνισμα, καρέκλα με ροδάκια, μουσική, βαθιά αναπνοή, βίντεο κλιπ, έντονη άσκηση, πρόσβαση σε αγαπημένα υλικά, δραστηριότητες αυτό-εξυπηρέτησης κλπ. Οι φροντιστές μπορούν να δώσουν προτεραιότητα στη διδασκαλία αυτών των δεξιοτήτων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αβεβαιότητας.
4. Διατήρηση ρουτινών
Τα άτομα με Διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές μπορούν να αντεπεξέλθουν καλύτερα στις αβέβαιες καταστάσεις όταν δεν διακόπτονται οι καθημερινές ρουτίνες. Οι ρουτίνες παρέχουν αίσθημα άνεσης για τα άτομα με αυτισμό και μέσω αυτών μπορεί να καταφέρουν να εκφράσουν καλύτερα τα συναισθήματά τους σχετικά με τις αλλαγές. Οι σημαντικές ρουτίνες που πρέπει να διατηρήσετε περιλαμβάνουν: ρουτίνες ύπνου / αφύπνισης, οικιακές καθημερινές εργασίες, μαθησιακές εργασίες, ρουτίνες αυτοεξυπηρέτησης, οπτικό πρόγραμμα κλπ
5. Δημιουργία νέων ρουτινών
Οι νέες καταστάσεις, φέρνουν και στους φροντιστές νέες υποχρεώσεις (πχ να εργάζονται από το σπίτι, φροντίδα όλων των μελών της οικογένειας κλπ). Έτσι, είναι απαραίτητο να δημιουργήσετε νέες ρουτίνες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και στο αυτιστικό άτομο, καθώς υπάρχουν πολλά νέα δεδομένα. Τα αυτιστικά άτομα μπορεί να έχουν δυσκολία γενίκευσης των στρατηγικών και δεξιοτήτων που χρησιμοποιούσαν στο σχολικό περιβάλλον για το σπίτι (π.χ. τα υλικά, την παρακολούθηση των εργασιών, υποχρεώσεις κλπ). Τέτοιες νέες ρουτίνες μπορεί να περιλαμβάνουν : Μετάβαση από οθόνες (τα παιδιά αυτή την εποχή θα έχουν την τάση να βρίσκονται πολλές ώρες στις οθόνες), χρονοδιακόπτες (παρουσίαση πληροφοριών που σχετίζονται με το χρόνο οπτικά), προσφορά επιλογών, δημιουργία νέων χώρων εργασίας με μια λίστα υποχρεώσεων κλπ.
6. Ενίσχυση εξ αποστάσεως συνδέσεων
Τα άτομα με Διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές είναι πιο επιρρεπή στην κοινωνική απομόνωση και τη μοναξιά, και αυτό μπορεί να επιδεινώνεται με τις συνθήκες καραντίνας. Η θετική κοινωνική στήριξη είναι σημαντική για όλους σε αυτή την περίοδο, και τα αυτιστικά άτομα μπορεί να χρειαστούν πιο σαφή διευκόλυνση για να εξασφαλιστεί η συνέχεια της κοινωνικής διασύνδεσης. Οι φροντιστές ενδέχεται να ενισχύσουν την κοινωνική επαφή μέσω κειμένου ή άμεσης ανταλλαγής μηνυμάτων και / ή δημιουργίας ευκαιριών ρουτινών για καθημερινή κοινωνική επαφή με την οικογένεια, φίλους, γείτονες, καθηγητές ή άλλους μέσω του σκάιπ ή άλλων εφαρμογών.
7. Ενημερότητα για μεταβολές σε συμπεριφορές
Όπως ειπώθηκε και παραπάνω, τα αυτιστικά άτομα συχνά μπορεί να μην είναι σε θέση να εκφράσουν προφορικά τα συναισθήματά τους (φόβος, απογοήτευση, άγχος για τις πολλές αλλαγές και την υγεία τους) γι ‘αυτό και μπορεί να εκφράζονται αυτά με άλλους τρόπους. Οι φροντιστές πρέπει να αναγνωρίζουν στη συμπεριφορά των αυτιστικών ατόμων κατά τη διάρκεια αυτών των αβέβαιων χρόνων και να είναι σε εγρήγορση για σημάδια άγχους και / ή κατάθλιψης. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν μια αλλαγή στον τρόπο ύπνου ή διατροφής, αύξηση επαναλαμβανόμενων συμπεριφορών, στερεοτυπιών ή εμμονών, υπερβολική ανησυχία, αυξημένη διέγερση ή ευερεθιστότητα, μειώσεις στην αυτό-φροντίδα κλπ. Εάν υπάρχουν αυτές οι αλλαγές στη συμπεριφορά σε έντονο βαθμό, τότε πιθανά να χρειαστεί συμπληρωματική υποστήριξη από την ψυχική υγεία ή / και Ιατρικούς παρόχους όπως ο οικογενειακός γιατρός, ο θεραπευτής, ο ψυχολόγος ή ο ψυχίατρος. Το άτομο μπορεί να χρειαστεί περισσότερη υποστήριξη ή διαφορετικούς τύπους υποστήριξης (π.χ. τακτική θεραπεία, τακτική άσκηση, φάρμακα). Οι περισσότεροι πάροχοι υπηρεσιών ψυχικής υγείας μπορούν να προσφέρουν υπηρεσίες μέσω τηλεϊατρικής ή και τηλεφωνικής επικοινωνίας.
Πηγή: proseggisi.gr