Δεν είναι λίγες οι φορές που γονείς, προκειμένου να συνετίσουν τα παιδιά τους τα φοβίζουν λέγοντας ότι «θα φωνάξουν την αστυνομία ή τον μπαμπούλα, αν δεν καθίσουν φρόνιμα» ή «θα πεθάνουν σαν τα παιδιά της Αφρικής», αν δεν φάνε το φαγητό τους και άλλες τέτοιες φράσεις.
Όπως επισημαίνει ο Έλληνας δάσκαλος, Μάριος Μάζαρης, έχουμε ποτέ αναρωτηθεί γιατί να πρέπει να επικαλεστούμε έναν μεγάλο τρόμο για να πείσουμε τα παιδιά να κάνουν κάτι; Μήπως αν χρειαζόμαστε μια μεγάλη απειλή, αυτόματα δείχνουμε ότι αυτό που θέλουμε να κάνει το παιδί δεν είναι και τόσο λογικό;
Σημειώνει ακόμη, ότι μεγαλώνουμε με μία συνεχή ανησυχία, ότι κάτι απίστευτα κακό θα μας συμβεί και δεν οφείλεται μόνο στο άγχος των γονέων αυτό, αλλά και στην αμηχανία τους να εξηγήσουν στο παιδί τις συνέπειες των πράξεών τους. Αντί λοιπόν, να εξηγήσουν, φτάνουν στην υπερβολή και τρομοκρατούν.
Το «φάε το φαγητό σου γιατί είναι ωφέλιμο» γίνεται «φάε μην πεθάνεις σαν τα παιδιά στην Αφρική», το «κοιμήσουν να ξεκουραστεί το σώμα σου» γίνεται «κοιμήσου, μη φωνάξω τον μπαμπούλα», το «κάνε ησυχία» γίνεται «κάτσε φρόνιμα μη φωνάξω την αστυνομία να σε μαζέψει» και το «διάβασε» γίνεται «θα πάρω τηλέφωνο τον δάσκαλο να του τα πω όλα».
Λογικό οι γονείς να ψάχνουν τρόπους να πείσουν τα παιδιά τους να ακολουθήσουν τους κανόνες. Ο φόβος όμως είναι τρόπος; Ή μήπως θα γίνει κανόνας; Ο φόβος σίγουρα δεν είναι τρόπος. Το να εξοικειώνουμε τα παιδιά με τον φόβο, θα οδηγήσε σε φοβισμένα παιδιά και κατ’ επέκταση φοβισμένους ενήλικες. Και δεν θέλουμε φοβισμένους ενήλικες, αλλά ελεύθερους ανθρώπους που να κατανοούν τα θέλω, τις ανάγκες, τους κανόνες, τις συνέπειες, όχι επειδή κάποιος τα τρομοκράτησε, αλλά επειδή τα εμψύχωσε.
Πηγή: infokids.cy/