“To παιδί μου πετά συνέχεια αντικείμενα όπου κι αν βρεθεί.” Είναι μια συμπεριφορά μη επιθυμητή που προκαλεί συχνά πολλά συναισθήματα. Οι γονείς συχνά αισθάνονται άσχημα για τα βλέμματα πολλών που στρέφονται πάνω τους, θυμώνουν διότι το παιδί τους φέρεται μη αποδεκτά, νιώθουν ενοχή που δε γνωρίζουν πώς να σταματήσουν αυτή τη συμπεριφορά και συνήθως καταφεύγουν σε φωνές, τα γνωστά σε όλους μας “ΜΗ” και ούτω καθεξής.
Γνωρίζετε ότι υπάρχει τρόπος ώστε να σταματήσει το παιδί σας να προκαλεί με τη συμπεριφορά του; Να στέκεται ήρεμα δίχως να πετά πράγματα στο χώρο; Παρακάτω σας παραθέτουμε μερικά μυστικά για να βοηθήσουμε εσάς και το παιδί σας.
Αναγνωρίστε ότι η συμπεριφορά αυτή είναι ένας τρόπος επικοινωνίας.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχουμε στα υπόψιν είναι ότι το παιδί μεγαλώνει ακόμα. Αυτή η προκλητική συμπεριφορά είναι ένας δικός του τρόπος να επικοινωνήσει για κάτι που επιθυμεί αλλά δε μπορεί να εκφράσει διαφορετικά. Πιθανότατα το παιδί να ζητά την προσοχή σας και να πετά τα αντικείμενα γνωρίζοντας ότι εκείνη την ώρα η μαμά ή ο μπαμπάς θα σταματήσουν ό,τι κάνουν και θα ασχοληθούν μαζί του. Μία άλλη πιθανή εξήγηση αυτής της συμπεριφοράς είναι η ανάγκη για εξερεύνηση και αναζήτηση των αντικειμένων που βρίσκονται στο περιβάλλοντα χώρο του παιδιού. Παρατηρείστε το παιδί σας. Πότε εκτελεί αυτή τη συμπεριφορά; Αν κατανοήσετε το λόγο που το παιδί σας πετάει αντικείμενα στο χώρο, τότε θα είναι πιο εύκολο να το βοηθήσετε να μην το κάνει.
Επικοινωνήστε απλά και δώστε επιλογές.
Όταν απευθύνεστε στο παιδί σας προσπαθείστε να χρησιμοποιείτε λόγια απλά, σαφή και κατανοητά για την ηλικία του. Τη στιγμή που το παιδί πετάει ένα αντικείμενο, ξεχάστε τα “μη” και τα “όχι”. Επικεντρωθείτε σε αυτό που θέλετε το παιδί σας να κάνει, όχι σε αυτό που ΔΕΝ θέλετε να κάνει.
Για παράδειγμα: “Τα τουβλάκια είναι για να χτίζουμε σπιτάκια και πόλεις, δε μπορώ να σε αφήσω να τα πετάς στην αδερφή σου”.
Έπειτα, δώστε εναλλακτικές. “Έλα να παίξουμε μαζί, να φτιάξουμε ένα πύργο.” ή “Αν βαρέθηκες, έλα να τα μαζέψουμε και να παίξουμε ένα άλλο παιχνίδι”.
Να είστε ήρεμοι. Ανταποκριθείτε με αυτοπεποίθηση.
Τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα συναισθήματα των γονιών τους, ιδιαίτερα όταν αυτά είναι έντονα, όπως ο θυμός. Δοκιμάστε αντί να φωνάξετε, να απαντήσετε ήρεμα. Το παιδί σας θα ξαφνιαστεί από αυτή την αλλαγή συμπεριφοράς και δε θα λάβει το ερέθισμα που ήθελε. Αν δυσκολεύεστε να συγκρατηθείτε, μην αντιδράσετε αμέσως στην συμπεριφορά του παιδιού σας.
Εξηγείστε ότι σε κάθε συμπεριφορά υπάρχουν και συνέπειες.
Αν το παιδί σας αδιαφορήσει για αυτά που του λέτε, αποσύρετε το επιθημητό αντικείμενο λέγοντας “Δε μπορώ να σε αφήσω να πετάς τα τουβλάκια όπου να ‘ναι. Θα παίξουμε με αυτά αργότερα”.
Επιτρέψτε στο παιδί να εκφράσει τη συναισθηματική του φόρτιση.
Σπάνια τα παιδιά δέχονται τις συνέπειες των πράξεών τους. Μπορεί να κλάψει, ή να φωνάξει. Θα τσαντιστεί, ίσως σας χτυπήσει. Αδιαφορείστε και εξηγείστε με λόγια αυτό που συμβαίνει. “Σου εξήγησα ότι δε μου άρεσε που πέταγες τα τουβλάκια. Ούτε τώρα μου αρέσει που φωνάζεις. Θα παίξεις με αυτά αργότερα όταν θα είσαι ήρεμος ξανά”.
Προσοχή! Μην δώσετε πίσω το αγαπημένο τους παιχνίδι ώστε να σταματήσει το παιδί να φωνάζει και να κλαίει. Παραμείνετε ψύχραιμοι (όσο δύσκολο κι αν είναι).
Πηγή: logocare.gr/