Για κάποιες οικογένειες, υπάρχει ένας προβληματισμός: τι γίνεται με όλα όσα παρατηρήσαμε ή μας είπε η δασκάλα στις αρχές της χρονιάς; Ξεπέρασε το παιδί «τα προβλήματά» του κι αν όχι-πότε; Τι πρέπει να κάνω σα γονιός;
Όταν οι γονείς και οι δάσκαλοι μιλούν για «προβλήματα» των παιδιών, εννοούν δυσκολίες σε κάποιους τομείς και αν ξεκινήσουμε απλώς αντικαθιστώντας τη μια λέξη με την άλλη (πρόβλημα=δυσκολία) τότε αμέσως-αμέσως, το παιδί μας δεν έχει κανένα πρόβλημα!
Είναι πάρα πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε πως οι λέξεις που χρησιμοποιούμε (εννοείται δεν το εννοούμε ως πρόβλημα αλλά το λέμε) είναι πολύ σημαντικές και καθορίζουν τη στάση μας. Σκεφτείτε: δεν είναι ασυνήθιστο να δυσκολευόμαστε, να στεναχωριόμαστε και να μένουμε αδρανείς για κάποιο καιρό απέναντι σε ένα «πρόβλημα». Είναι κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά σε πολλούς ανθρώπους και φυσικά οποιοδήποτε «πρόβλημα» αμέσως θα αποτελέσει ένα ακόμη βάρος, σε μια έτσι κι αλλιώς πολύ επιβαρυμένη καθημερινότητα. Από την άλλη πλευρά, ας δούμε τι συμβαίνει όταν έχουμε δυσκολίες. Οι δυσκολίες είναι για να αντιμετωπίζονται! Όταν λέμε κάτι είναι δύσκολο, δεν εννοούμε ποτέ πως είναι ακατόρθωτο. Συνήθως αναφερόμαστε σε δυσκολίες που ξεπεράσαμε ή ακόμα για να τονίσουμε πόσο καλά καταφέραμε κάτι (πχ. «παρά τις δυσκολίες..»).
Για να καταλήξουμε, δε χρειάζεται να πανικοβληθούμε ούτε να σκεφτούμε τη λέξη «πρόβλημα» αν εντοπίσαμε κάποια δυσκολία του παιδιού μας με το κλείσιμο της προηγούμενης σχολική χρονιάς (ή όποτε), ούτε αν βλέπουμε το μικρό μας να δυσκολεύεται να μιλήσει/περπατήσει ή να παίξει. Αυτό που χρειάζεται οπωσδήποτε είναι να παρατηρήσουμε ποια ακριβώς είναι η δυσκολία, πότε συμβαίνει και να απευθυνθούμε σε έναν ειδικό. Ακόμα και με τις πρώτες ερωτήσεις, αν ο γονέας έχει σωστά στοιχεία για τις δυσκολίες του παιδιού, ο ειδικός θα μπορέσει να έχει μια πρώτη άποψη και να παραπέμψει σε μια συνάντηση εξακρίβωσης.
Κάτι άλλο που πρέπει να προσέξουν οι γονείς όταν συζητούν δυσκολίες του παιδιού, είναι η σωστή ειδικότητα. Δεν είναι ο νηπιαγωγός εξειδικευμένος ώστε να αποφασίσει πότε ένα παιδάκι πρέπει να μιλήσει ή να γράψει, δεν είναι ο παιδίατρος εξειδικευμένος για κάθε δυσκολία και δεν είναι ο λόγο/εργοθεραπευτής αρμόδιος για όλους τους αναπτυξιακούς τομείς ενός παιδιού. Από την άλλη πλευρά, οι παρατηρήσεις και οι γνώσεις κάθε ειδικότητας, μπορούν να φανούν εξαιρετικά χρήσιμες υπό την επίβλεψη του επικεφαλής ειδικού!
Τέλος, δείτε πως ακούγονται (γράφονται) κάποιες από τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει κάποιο παιδί:
- Δυσκολία στη γραφή ή στην ανάγνωση (αυτό που άλλοι λένε: «το παιδί έχει πρόβλημα στα μαθήματα»)
- Δυσκολία στην εκφορά κάποιον φωνημάτων (αυτό που άλλοι λένε: «το παιδί έχει πρόβλημα, δε μιλάει καθαρά»)
- Δυσκολία στην έναρξη ομιλίας (αυτό που άλλοι λένε: «το παιδί έχει πρόβλημα, δε μπορεί να μιλήσει»)
- Δυσκολία συντονισμού κινήσεων/έκφρασης/λεξιλογίου (συχνά για παιδιά με μια ή κάποιες από αυτές τις δυσκολίες κάποιοι λένε: «το παιδί έχει κάποιο πρόβλημα, δε παίζει με τα άλλα παιδιά και είναι κι επιθετικό»)
Και άλλα πολλά..
Είτε αναφερόμαστε σε μία είτε σε πολλές δυσκολίες, καλό είναι να ξεκινούμε τη διαδικασία της παροχής βοήθειας άμεσα. Πολλές φορές ο φόβος ότι κάτι σοβαρό μπορεί να συμβαίνει στο παιδί είναι μόνο στο μυαλό μας και οι δυσκολίες ξεπερνιούνται αρκετά γρήγορα. Από την άλλη πλευρά, όταν ένα παιδί λέμε ότι αντιμετωπίζει κάποια σοβαρή διαταραχή τελικά με πολλαπλές δυσκολίες, η πρόγνωση είναι σαφώς καλύτερη και η πρόοδος εξαιρετικά ανοδική όταν η παρέμβαση και η παροχή βοήθειας ξεκινάει νωρίς!