Το τάισμα ενός παιδιού είναι μια κατάσταση που πολλές φορές δημιουργεί ένταση και στρες στους γονείς (ή στους φροντιστές) . Οι γονείς αποκαλούν το παιδί τους «δύσκολο», «επιλεκτικό» ή «περίεργο» στο φαγητό και λένε συχνά πώς ‘το παιδί μου τρώει επιλεκτικά’. Η επιλεκτικότητα στο φαγητό είναι μια συνήθης συμπεριφορά κατά την πρώιμη παιδική ηλικία. Παρόλα αυτά, τα παιδιά που είναι επιλεκτικά στο φαγητό θα ξεπεράσουν αυτή τη φάση της επιλεκτικότητας στο φαγητό χωρίς να χρειαστεί περεταίρω παρέμβαση.
Αιτίες που ένα παιδί είναι επιλεκτικό στο φαγητό
- Δυσκολίες κατά τη σίτιση του στην αρχή της ζωής του
- Καθυστερημένη εισαγωγή σε κομμάτια τροφής (οι γονείς επιλέγουν τα αλεσμένα για μεγάλο χρονικό διάστημα)
- Πίεση στο φαγητό
- Το στρες και η αγωνία του γονέα (ή φροντιστή)
Συνέπειες μιας επιλεκτικής διατροφής
Οι συνήθεις συνέπειες μιας επιλεκτικής διατροφής είναι μια φτωχή διατροφή σε ποικιλία και θρεπτικά συστατικά. Τα επιλεκτικά παιδιά δεν προτιμούν κυρίως το κρέας, τα φρούτα και τα λαχανικά οπότε υπάρχει ανησυχία για θρεπτικά συστατικά όπως ο σίδηρος, ο ψευδάργυρος, η βιταμίνη Ε και η βιταμίνη C. Η χαμηλή πρόσληψη σε φυτικές ίνες λόγω έλλειψης φρούτων και λαχανικών, μπορεί σε κάποια παιδιά να προκαλέσει δυσκοιλιότητα. Σε κάποια παιδιά μπορεί να προκύψουν προβλήματα ανάπτυξης αν επιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στην επιλεκτική διατροφή. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχουν πολλά επιστημονικά δεδομένα που να δείχνουν ότι ένα επιλεκτικό παιδί θα έχει βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα προβλήματα στην υγεία του.
Ας δούμε τώρα τα tips
Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε το παιδί μας να αποκτήσει μια ποικιλία στη διατροφή του και μια καλή σχέση με το φαγητό;
1. Να έχουμε ρεαλιστικές προσδοκίες από το παιδί μας. Η μερίδα φρούτο για παράδειγμα, που αντιστοιχεί σε ένα παιδί 1-2 ετών είναι 1 φρούτο την ημέρα (π.χ. στο μέγεθος ενός μέτριου μήλου). Είναι επίσης, σημαντικό να αναφέρουμε ότι η ποσότητα αυτή μπορεί να μοιραστεί σε διαφορετικά γεύματα μέσα στην ημέρα. Ένας γονιός μπορεί να έχει στο μυαλό του ότι το παιδί του χρειάζεται μεγαλύτερη ποσότητα σε αυτή την ηλικία, οπότε αυτό να προκαλέσει στρες στον ίδιο και στο παιδί. Οπότε, η ενημέρωση του γονέα από τους ειδικούς για θέματα ισορροπημένης διατροφής τον βοηθήσει να έχει ρεαλιστικές προσδοκίες από το παιδί του για το συγκεκριμένο θέμα.
2. Να μη σταματάμε να προσφέρουμε ένα τρόφιμο που το παιδί μας έχει απορρίψει. Μπορεί να χρειαστεί πάνω από 15 φορές να προφέρουμε ένα τρόφιμο για να το δεχτεί το παιδί μας. Και η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν στάδια για να το δεχτεί. Ένα πρώτο στάδιο είναι να το ανεχτεί στο πιάτο του. Ένα θετικό επόμενο βήμα είναι να αρχίσει να το περιεργάζεται, αργότερα να το μυρίσει, να το γλύψει ή να το γευτεί και τελικά να το φάει.
3. Να προετοιμάσουμε το παιδί μας για το νέο τρόφιμο (ή το παλιό). Τα παιδιά που είναι ιδιαίτερα δύσκολα και επιλεκτικά με το φαγητό μπορεί να χρειαστούν μια μεγαλύτερη προετοιμασία πριν τελικά δουν ένα τρόφιμο στο τραπέζι τους. Αν υποθέσουμε ότι το τρόφιμο που θέλουμε να εισάγουμε είναι το μήλο τότε η προετοιμασία μπορεί να απαιτεί:
- Να πούμε μια ιστορία ή ένα τραγούδι στο παιδί μας για το μήλο. Π.χ. πως από ένα σποράκι γίνεται το μηλαράκι.
- Να πάμε στο μανάβικο και να παρατηρήσουμε τα διαφορετικά χρώματα που έχουν τα μήλα, το σχήμα τους κ.τ.λ. Να βάλουμε το παιδί μας στη διαδικασία να διαλέξουμε μαζί τα μήλα που θα αγοράσουμε, να τα βάλουμε στη σακούλα, να τα πλύνουμε και να τα βάλουμε στη φρουτιέρα μας.
- Να παίξουμε με ένα μήλο χρησιμοποιώντας το σαν μπάλα.
- Να το κόψουμε στη μέση και να το χρησιμοποιήσουμε σαν σφραγίδα για να ζωγραφίσουμε.
4. Να μη πιέζουμε το παιδί μας να φάει κάτι αν δε θέλει. Όταν πιέζουμε το παιδί μας να φάει το αποτέλεσμα είναι να αυξάνουμε τη νεοφοβία του (νεοφοβία: φόβος να δοκιμάσει κάτι νέο) και το άγχος του την ώρα του φαγητού. Η πίεση για το φαγητό μπορεί να έχει πολλές μορφές (δες εικόνα). Ο ρόλος του γονέα είναι να αποφασίζει τι φαγητό θα προσφέρει και πότε ενώ ο ρόλος του παιδιού είναι να επιλέξει τι και πόσο θα φάει. Προσοχή επίσης είναι σημαντικό να δώσουμε στη διάρκεια των γευμάτων. Τα γεύματα δεν χρειάζεται να ξεπερνούν τα 30 λεπτά, διαφορετικά καταλήγουν σε μια στρεσογόνος διαδικασία.
5. Να έχουμε θετική στάση. Όταν έχουμε θετική στάση απέναντι στα πράγματα το αποτέλεσμα είναι σίγουρα καλύτερο! Είναι δύσκολο να το κάνουμε όταν το παιδί μας απορρίπτει συνεχώς ότι φαγητό του δίνουμε αλλά αξίζει να οπλιστούμε με υπομονή και να το προσπαθήσουμε. Πως αντιδρούμε θετικά σε αυτή την περίπτωση; Όταν μας λέει ότι ένα τρόφιμο δεν του αρέσει του λέμε «μαθαίνεις να σου αρέσει το μήλο» ή «ίσως αύριο να σου αρέσει». Θετικές προσεγγίσεις σε σχέση με το φαγητό μπορεί να περιλαμβάνουν ενασχόληση με τη μαγειρική ή τον λαχανόκηπο.
Η πρώιμη παιδική ηλικία είναι η κατάλληλη ηλικία για να αποκτήσει το παιδί μας σωστές διατροφικές συνήθειες, οι οποίες θα προάγουν την υγεία του και θα το προστατέψουν από καταστάσεις όπως η παχυσαρκία και οι διατροφικές διαταραχές.
Και κάτι έξτρα!
Μη ξεχνάς ότι στην προσπάθεια σου να μάθεις στο παιδί σου να τρέφεται σωστά το πιο σημαντικό είσαι εσύ! Γίνε εσύ το διατροφικό πρότυπο για το παιδί σου!
Πηγή: [email protected]